Malum beğenilmeyip yenilenen seçimler 1 Kasım 2015’te yeniden yapılacak.

Türkiye artık o kadar siyasi lafebeliği (demagoji), seçime, mitinge, basın açıklamasına, açılışlara, küfür, hakarete, namertsin, şerefsizsin, alçaksın, vatan hainisin gibi eskiden 100 yılda bir ve 100 yıl sonrasında söylenecek ahlak kavramının en tepe, en uç aşağılaması sayılacak kelimeler havalarda uçuşmaya başladı ki bu gün 3-13 yaş arası bile bu kelimeleri sıradan zannedip anne-babasına, kardeşine, arkadaşına veya büyüklerine, küçüklerine günlük ağızda bir sözmüş gibi söyler oldu.

Yazık ki; ne yazık.

Oysa ülkenin gençleri, çalışanları, emeklileri; iş, aş, yatırım, cari açıkta azalma, enerjide dışa bağımlılıktan kurtulma, geçim sıkıntılarının bitmesi vs, vs. bir çok konuda çözüm bekliyor.

Artık birçoğumuz seçim lafını bile duymaktan nefret eder hale dönüştük. Bir düşünün ki 2000 yılından bugüne kadar yapılan, yani 15 yılda yapılan seçim sayısını.

3 kez Cumhurbaşkanı, 2 Kez halk oylaması ya da referandum, 5 Milletvekili, 3 Yerel seçimler olmak üzere tam tamına 13 kez seçime gitmişiz. El insaf neredeyse her yıl bir seçime tekabül ediyor ki bazı yıllar çift seçim gördük.
Gelelim Seçimin Mali Boyutuna: Google’da araştırın bakın erken seçimin maliyeti 2 milyar liradan bahsediyor.
2014 yerel seçimlerine;

Siyasi partiler toplam 322 milyon TL yardım aldı. Ülke genelinde sadece muhtarların harcadığı toplam para 480 milyon TL olarak kayıtlara geçti. Seçimlerde 4 milyon sandık görevlisi çalıştı. Görevlilerin devlete maliyeti yaklaşık 400 milyon TL.

Sadece muhtarların harcadıkları para 400 milyon TL iken, siyasi partilerin, üstte de verilen rakamlara bakarak ne kadar harcama yaptıklarını tahmin edebilirsiniz. Burada yüklü miktarda kayıt dışı harcamanın olduğunu göreceksiniz.

2014 YSK bütçe tasarısına göre 808 milyon TL ödenek aldı. Bunun yaklaşık 84 milyon TL’si personel gideri. Diğer cari harcamalar dikkate alındığında yaklaşık 700 milyon TL’ye yakın kaynak iki seçim için harcanmış görünüyor.
2015 yılında ise YSK bütçesi 362 milyon TL. Personel gideri 91 milyon TL. Bakalım seçim sonrası netleşecek rakamlarla siyasi partiler ne kadar harcama yapmışlar. Merak edenler için, üstte verdiğim rakamlar bu seneki harcamalar için az çok tahmin ettirecek düzeyde.

Broşürler, afişler, araç süslemeleri, rozetler vb. birçok harcama şahsi fikrimce ülke ekonomimiz için zarardan başka bir şey ifade etmiyor. Okumayı seven bir toplum değiliz. Dağıtılan broşürler de zaten farklı partiye ait ise genelde hiç okunmayıp çöpe atılıyor. Yaptığı görselliğin bir önemi yok. Çünkü ülkemizde siyasi parti tutuculuğunun, futbol takımı tutmaktan farkı yok.

Her şeyden önce devletin kaynaklarını hükümet yetkililerinin seçimlerde kullanmasının faturasının ne kadar olduğunu ise bilen de yok, soran da yok.

Oysa bunların yerine parti temsilcilerinin sosyal medyayı kullanarak propaganda yapması, gereksiz yere yapılan milyonlarca liranın ülke hazinesine kazandırılmasını sağlayabilir.

Umarım ki bundan sonra ülkemizde bazı şeylerin değişmesi için adımlar atılır. Şayet yapılan gereksiz harcamalar vatandaşta güven problemi oluşturmaktan öteye geçmiyor.

13 seçimde harcanan para kabaca her bir seçim 2 milyar lira ise; 26 MİLYAR LİRA korkunç bir rakam. Ne ile hangi ekonomik gösterge ile kıyas ederseniz edin gerçekten müthiş bir çar-çur edilen para var ortada. Emeklimize, çalışanımıza 100 lira aylık artışı bile ekonomiyi rayından çıkartır denilen bir ortamda çöpe atılan bir para olarak görüyorum ve tamamı da israftır ve israfta dini boyutta haramdır.

GELELİM SİYASİ PARTİLERİN NASIL DERNEĞE DÖNÜŞTÜRÜLDÜĞÜNE YA DA DİĞER ANLAMDA VEKİLLERİN VEYA BELEDİYE BAŞKANLARININ DEVLET MEMURU GİBİ ATANMA OLAYINA.

Artık 2000 yılından bugüne siyasetin de siyasetçinin de bu memlekette cılkının çıktığının tam göstergesi. Hangi parti bunun önemi yok ama önce vatandaşa diyorsunuz ki işinizi gücünü bırakın, hatta memur iseniz istifa edin, 5-10 milyar partiye yardım edin, afiş bastırın, seçim bölgelerinizi gezin delegelerin halını hatırını oyunu ve gönlünü alın. Eeee ondan sonra bir temayül yoklayalım. O da yetmesin genel merkezimiz de seçsin beğensin, o ilin önde gelenlerinin de fikrini alalım, Sivil toplum kuruluşlarının da nabzını yoklayalım ama bütün bunların hiç birisine itibar etmeyip yine imam bildiğine okusun yani biz belirleyelim.

Mübarek bir ile vali, kaymakam veya müdür atar gibi. Eee sonra; seçmenin önünde süslü bir tabakta sunalım, bunları, bunları seçeceksin diyelim. Alın size Türk usulü bir siyaset. Bunun hiç mi seçmene saygılı yanı yok? Var tabi sadece benim istediklerimi seçebilirsin yani benim seçtiğimi sende seçeceksin anlayışı bu. Halk kimi daha çok sever, kim o yöreye, bölgeye veya ülkeye daha faydalı olur kim bu hususta daha başarılı olup ülkenin gönderini ileriye taşır bunların hiçbir önemi yok. Ve seçilen milletvekillerinin de el kaldır-indir, bizim dediklerimizin dışında görüş asla beyan etme. Fikrini de zikrini de kendine sakla anlayışının demokrasiyle bağdaşan bir tarafı yoktur.

Haaa hiç mi demokratik bir sistemi benimsemiş parti yok. İnanın ki yok çünkü böyle bir garip duran seçim yasasının sonucunda buna da imkân yok zaten. Yani sistem ona göre kurgulanmış. Yani yok aslında hiç birinin birbirinden farkı ama hepsi de Türkiye’nin partisi işte.

Siyasi partilerin derneklerden veya meslek kuruluşlarından bir farkı yoktur. Çünkü Esnaf Odalarında ki seçilmiş kişiler de neredeyse 3,4,5.nci dönemlerini yaşıyorlar. Tamam demokratik seçiliyor da o merhaleye kadar acaba öne çıkanlar budanmıyor mu? seçilemezsin denmiyor mu? Bu belediye başkanlığı veya milletvekilliği seçimlerinde de aynıdır. O kadar çok donanımlı, bilgili, kültürlü ve liyakat sahibi vekil adayları bir de bakıyorsun aday adaylığından öteye çıkamıyorlar. Yazık değil mi? hem zamanlarını, hem maddi olarak kayıplarını ve bir de arkasına gönül vererek, inanarak takılan binlerce seçmeni yok sayıyorsun.

Maalesef partilerde bütün her şey liderin iki dudağı arasındadır, her ilin birer ikişer mırmırı vekil adayı vardır bunların dışında birisini seçmek samanlıkta iğneyi bulmak kadar zor bir şey. Adam 80’e 90’a merdiven dayamış veya 2 kez 3 kez hatta 5 kez milletvekili veya belediye başkanı olmuş; ha bir kez de başkası olsun demiyor ve verilirse yine göreve talibim, hazırım, amadeyim… Demeye getiriyor. Hiç gençler gelsin artık bizimkisi yetiversin gibi bir düşünce yasalara aykırı sanki.

Çünkü bana göre, benim anladığım kadarıyla bir çark oluşturulmuş, siyasi çark yani sistem, bu sistemin parçaları, olmazsa olmazları var ve bu sistemin yürümesi için de iki tip milletvekiline çok ihtiyaç var. Çünkü ne lider her defasında aday olanlardan vaz geçebiliyor ne de vekil bir daha seçilmekten vaz geçebiliyor. Birincisi iyi kanun, kitap bilecek hukukçulara, ikincisi de iyi hesap kitap bilecek muhasebecilere ya da iş adamlarına bunun dışındakilerin milletvekilliğini pek beceremeyeceklerini düşünmek her halde yanlış olmaz veya bu meslektekilere haksızlık yapmış olmayız. Tabi ki yasama. kanunlar noktasında veya devletin hesabı kitabı için bu meslekten çok insana ihtiyaç var ama bu kadarı da fazla kanımca.

Bunu da nereden çıkardın derseniz;

Meclisteki vekillerin istatistiğinden.

BAKINIZ MECLİS HANGİ MESLEKLERDEN OLUŞUYOR.

TBMM’nin Gözde Meslekleri: Hukukçu, İş Adamı, Öğretim Görevlisi 1 sırada hukukçular var. İş adamı ve öğretim görevlileri de önde gelen meslekler arasında.

AK Parti ve CHP’de hukukçu vekil ağırlığına karşın MHP’de öğretim üyeliğinden Meclis’e gelenler çoğunlukta. Öte yandan AK Parti grubunda iş adamı milletvekili sayısı ilahiyat kökenli milletvekili sayısının beş katı, Meclis’teki beş diplomat asıllı vekilden dördü de CHP sıralarında görev yapıyor.

24. Dönem TBMM üye sayısı 535. Yüzde 92’si avukat olmak üzere Meclis’te 104 milletvekili hukukçu geçmişe sahip. Meclis’teki en büyük ikinci meslek grubunu iş adamı/kadını ve sanayiciler (76) oluşturuyor. Üçüncü sırada ise 58 vekille öğretim üyeleri geliyor.

Şimdi sıkı durun bu memleketin kaçta kaçı hukukçudur, iş adamıdır veya öğretim görevlisidir. Yani işçilerden daha mı çoktur? Mesela emeklilerden, memurlardan daha mı çoktur? Mesela çiftçilerden, tarım ile iştigal eden köylülerden daha mı çoktur? Bilim adamı neden azdır? Doktor vekil neden azdır? Öğretmen vekil neden azdır? Çiftçi vekil neden azdır? Esnaf vekil neden azdır?

Çünkü bütün bu saydıklarımızın parası da azdır. Hatta belki de hiç parası yoktur. O yüzden bu memlekette paran varsa her şey olursun.

O yüzden siyaset memurluk gibi ve hatta memur olmaktan bile kolay hale gelmiştir. Yeter ki paran olsun, çevren olsun, siyasetçi dayın olsun. KPSS gibi zorlu bir maratondan geçemeyenleri memur etmedikleri gibi vekil bile olamasa gayet hak yerini bulacaktır ama nafile bizimkisi.

Siyaset kurumu kısa yoldan devletin imkânları ile yaşama sanatı veya yeni bir tür emekliliğin kıyak yolu haline gelmiştir.

2015 Haziranı sonrasında vekil olarak gönderdiklerimiz 23 saat bile çalışmadan 3 ayları dolmak üzere ve üç aylık olarak da 45-50 milyon parayı çoktan ceplerine indirdiler.

Şu saatten sonra da bizim yazımızı sonuna kadar okuyan okuyucularımın gözleri, benim de yazıyı yazan ellerimin yorulduğu kalır.

Çünkü yağı olan bayramı ettiği gibi, parası olan da siyasetini yapacaktır.

Ne zamana kadar?

Türkiye aklını başına alıp, siyasi partiler yasasını demokratik ülkelerin yasasına uygun çıkartarak referandum ile onaylatılarak asillerin vekilinden üstün olduğunu kavrayana ve kavratana kadar mücadelesini sürdürmekle diyorum.
Saygılar, selamlar nice nice bol seçimler.

Secattin Büyükdavraz-Hedef Tv Medya Grb.- GAZETE32